Αγοράζεις ένα καινούργιο αυτοκίνητο....

Το παραλαμβάνεις γυαλισμένο, με τα ναϋλον στα καθίσματα και με αυτή την ωραία μυρωδιά του καινούργιου ανυπομονείς να κάνεις τη πρώτη σου βόλτα....

Συνεχίζεις να κάνεις τις βόλτες σου....Πηγαίνεις στη Χαλκιδική για μπάνια το καλοκαίρι, ταξιδεύεις 2-3 φορές μέχρι την Αθήνα να δεις φίλους ή ακόμα και για δουλειά....Θα πας και μερικές φορές και στο χωριό. Και συνεχίζεις να το χαίρεσαι....

Αγνοείς επιδεικτικά το λαμπάκι που αναβοσβήνει και σου υπενθυμίζει ότι πρέπει να αλλάξεις λάδια και να κάνεις service. Eπίσης αγνοείς εδώ και καιρό ότι το ένα σου ''stop'' είναι καμμένο και φυσικά ούτε λόγος ότι κάνεις έλεγχο στα λάστιχα για τυχόν φθορές...

Κι έρχεται μια μέρα, που το ''καμάρι'' σου ανέβασε θερμοκρασία και σ' άφησε στη μέση του δρόμου. Κι όπως το τσουλάς για να το πας στην άκρη, με το που ακουμπάει στο πεζοδρόμιο σου σκάει και το λάστιχο επειδή ήταν φθαρμένο...Κι εσυ αναλογίζεσαι για ποιό λόγο στο έκανε αυτό...Αφου έβαζες βενζίνη και το έπλενες μια φορά το μήνα...

Στη θέση του αυτοκινήτου βάλτε τη Ν. Παραλία
Στη θέση του οδηγού βάλτε το Δήμο
Στη θέση της Χαλκιδικής, της Αθήνας, του χωριού βάλτε τους εαυτούς σας...