Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2018

Ετελείωσε....ετελείωσε...!

Εικόνα
Στις αρχές της χρονιάς, ως Σύλλογος Γονέων του Γυμνασίου μας, επισκεφθήκαμε την υπεύθυνη στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου (στην Αγγελάκη). Μας διαβεβαίωσε ότι τα προβλήματα του σχολείου μας (1ο Πειραματικό Γυμνάσιο) είναι ήδη γνωστά και έχει δρομολογηθεί η επίλυση τους.... Εμείς ως σύλλογος, αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να βάψουμε, τον Μάρτιο, την (χρονίζουσα άθλια κατάσταση) εξωτερική όψη του κτιρίου ( https://bit.ly/36H3hMn ) και να περιμένουμε τις παρεμβάσεις που μας διαβεβαίωσαν.... Εκείνο το διάστημα επισκέφθηκε το σχολείο και αντιδήμαρχος, ο οποίος ιδίοις όμμασι είδε την κατάσταση του προαύλιο χώρου και δήλωσε έκπληκτος (!!) για την κατάσταση του. Λίγες μέρες μετά ήρθαν και δύο κάδοι ανακύκλωσης που είχαμε ζητήσει.... Το πλάνο έλεγε ότι θα πρέπει να ξεκινήσουν οι εργασίες ανάπλασης στην οδό Δαγκλή και της μετατροπής της σε πεζόδρομο/δρόμο ήπιας κυκλοφορίας , για να μπορέσουν να μπούνε φορτηγά έτσι ώστε να γίνει ασφαλτόστρωση της αυλής αλλά και να επ

Αόρατες πόλεις

Εικόνα
Άρθρο του Παύλου Τσίμα στα ''Νέα'' (24-25/11/2018) «Μερικές φορές», γράφει ο Ίταλο Καλβίνο, «διαφορετικές πόλεις διαδέχονται η μία την άλλη στον ίδιο χώρο και με το ίδιο όνομα, γεννιούνται και πεθαίνουν χωρίς να γνωρίσει η μία την άλλη, χωρίς να επικοινωνήσουν μεταξύ τους». Αυτή τη φράση διάλεξε ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ ως προμετωπίδα της εισαγωγής στο κλασικό πια βιβλίο του «Θεσσαλονίκη, η πόλη των φαντασμάτων». Θα μπορούσε να είναι και κάτι σαν επίλογος στη θητεία του Γιάννη Μπουτάρη ως δημάρχου της πόλης. Στη Θεσσαλονίκη του Μπουτάρη, όπως λέει ο Καλβίνο, «τα ονόματα των κατοίκων παρέμειναν ίδια, όπως και η προφορά των λέξεων». Αλλά «οι θεοί που κατοικούν πίσω από τα ονόματα και πάνω από τους τόπους» είχαν αλλάξει. Η Θεσσαλονίκη του Μπουτάρη ήταν μια πόλη που οι κάτοικοί της εξακολουθούσαν να γκρινιάζουν για τις υποδομές που γερνούν, τα άθλια λεωφορεία, τα σπασμένα πεζοδρόμια ή τα σκουπίδια. Αλλά δεν ήταν η ίδια πόλη με εκείνη που διαδέχθηκε. Δεν ήταν πια η πό

Η Θεσσαλονίκη που χάνεται....

Εικόνα
Τον Φεβρουάριο του 2014, μια μέρα περπατώντας στην οδό Λαχανά, κάτω από την Παπάφη πρόσεξα ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, ανάμεσα στις πιο σύγχρονες πολυκατοικίες.... Μου φάνηκε παράξενο το γεγονός, ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσα την ύπαρξη του αν και ήταν πολύ κοντά στα μέρη που σύχναζα τα χρόνια της εφηβίας... Χθες τυχαία, ψάχνοντας κάτι άλλο, είδα ξανά την ανάρτηση που είχα κάνει τότε στην ομάδα ''Άγνωστη Θεσσαλονίκη'' σχετικά με αυτό το κτίριο. Διαπίστωσα, ότι δεν ήμουν ο μόνος που έχει ασχοληθεί με αυτό και μέσα σε όλα μου κέντρισε το ενδιαφέρον μια δημοσίευση (Απρίλιος 2018) του κ. Ντίνου Παπασπύρου που η γλαφυρότητα της αφήγησης του αλλά και οι φωτογραφίες που παρέθεσε με ταξίδεψαν πολλές δεκαετίες πίσω.... ''Όποτε περνούσα τα τελευταία χρόνια από την οδό Παπάφη, κατηφόριζα πάντοτε προς το σπίτι μας από την οδό Λαχανά. Ο λόγος, για να δω έστω και ρημαγμένο, το παλιό πλυντήριο στον αριθμό 13, να κόψω την άνοιξη κανά δυο τσαμπιά γ

Περί graffiti (και πάλι...) ο λόγος.....

Εικόνα
Θα συμφωνήσουμε όλοι, νομίζω, ότι η έκταση που έχει προσλάβει το φαινόμενο υποβαθμίζει το αστικό περιβάλλον στην Θεσσαλονίκη και αντιστρατεύεται την ευρύτερη προσπάθεια για διαρκή βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη αλλά και του επισκέπτη της πόλης. Η ρύπανση δεν είναι τέχνη, ούτε δημιουργική έκφραση. Και οι επιπτώσεις της στην ποιότητα ζωής, στον τουρισμό και την πορεία αναζωογόνησης της πρωτεύουσας είναι μόνον αρνητικές. Για την καλύτερη διαχείριση ενός τόσο εκτεταμένου προβλήματος χρειάζεται η συνεργασία όλων: του δήμου Θεσσαλονίκης, των ενεργών πολιτών, των επαγγελματιών, των κατοίκων, των χορηγών, των επιχειρηματιών. Όλοι μπορούμε και πρέπει να βοηθήσουμε στη διατήρηση μιας καλής εικόνας της Θεσσαλονίκης, πρώτα για εμάς που ζούμε στην πόλη αλλά και για τους επισκέπτες της. Το γκράφιτι είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και αποτελεί σε πολλές χώρες αξιόποινη πράξη καθώς θεωρείται καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας που δημιουργεί μεγάλο οικονομικό και ψυχολογικό κόστο

Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Εικόνα
Η λαϊκή παράδοση θέλει τη φράση αυτή να μας την έχει αφήσει ο Σωκράτης. Όταν, λοιπόν, ο φιλόσοφος, σε περασμένη πια ηλικία αποφάσισε να μάθει κιθάρα, τον πείραξαν οι φίλοι του, λέγοντάς του: «Γέρων ων κίθαριν μανθάνεις;», που θα πει «αν και γέρος, μαθαίνεις κιθάρα;» Κι ο Σωκράτης τότε απάντησε: «Κάλλιον οψιμαθής η αμαθής (παραμένειν)». Δηλαδή καλύτερα να μάθω κάτι, έστω και καθυστερημένα, παρά να μείνω αμαθής. Κατ’ άλλους, λέει ο Νατσούλης , η φράση προέρχεται από κάποιον αρχαίο συγγραφέα, που είπε: «Του μεν ουν μηδ’ όλως το βράδιον αφικέσθαι άμεινον». Δηλαδή, αν δεν μπορέσει κανείς να κάνει στο χρόνο που πρέπει τη δουλειά που του ανέθεσαν, είναι προτιμότερο να την κάνει έστω και αργότερα, παρά να μην την κάνει καθόλου. Με τη γνωστή παροιμία «κάλλιο αργά παρά ποτέ», συμβουλεύουμε κάποιον ότι παρότι μπορεί να μην μπόρεσε να κάνει κάτι στο χρόνο που έπρεπε, είναι προτιμότερο να την κάνει έστω και αργότερα, παρά να μην την κάνει καθόλου. Έτσι και στην δικιά μου περίπτωση.... Αφο

Το περίπτερο

Εικόνα
¨Ε…. γύρνα και λίγο άμυνα, όλο περίπτερο παίζεις¨ φωνάζαμε στον συμπαίχτη μας που δεν γυρνούσε πίσω. Εκεί, ακούνητος, λες και είχε κάποια άγκυρα να τον κρατάει στο ίδιο σημείο, περίμενε να έρθει η μπάλα προς το μέρος του μήπως και βάλει κανένα γκολ.  Δεν είχαμε σε μεγάλη υπόληψη τον παίχτη ¨περίπτερο¨. Μπορεί να μην ξέραμε από ¨fair play¨ και ¨respect¨ της FIFA, αλλά είχαμε τον δικό μας κώδικα μέσα στον αγώνα. Δεν μπορεί ρε φίλε να τρέχουμε σαν παλαβά να κερδίσουμε την μπάλα και εσύ να περιμένεις αραχτός να σου σερβιριστεί στα πόδια! Άσε που είσαι και σε θέση οφσάιντ (και ας μην ξέραμε τι ήταν αυτό ακόμα). Κατά τα άλλα, τα πραγματικά περίπτερα ήταν πάντα αγαπημένα. Βασικά είχαν ότι μπορούσε να επιθυμήσει ένας πιτσιρικάς; από καραμέλες, πατατάκια, παγωτά, μέχρι και πρόχειρη ενημέρωση από τα εξώφυλλα των εφημερίδων. Ολόκληρος κόσμος… Μπορούν όμως τα πραγματικά περίπτερα να είναι οφσάιντ; Μπορούν τα πραγματικά περίπτερα να είναι ¨unfair¨ και να μην δείχνουν ¨respect¨; Και ό

Μπράβο στον δήμο....

Εικόνα
Διαβάζω σήμερα σε ηλεκτρονικό μέσο της πόλης (στο parallaximag.gr πιο συγκεκριμένα): «Ένα μπράβο στο δήμο Θεσσαλονίκης»......και γεμάτος περιέργεια συνεχίζω την ανάγνωση του άρθρου... «Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει ανεβάσει μια πλατφόρμα που ο δημότης μπορεί να στείλει με φώτο ή με κείμενο ένα παράπονο και να παρακολουθήσει την εξέλιξη της καταγγελίας του. Ο Τιχομίρ, δημότης Μίντελμπουρχ (ολλανδικά: Middelburg) και πρώην φοιτητής στο ΑΠΘ, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην πόλη για επιτόπια έρευνα διδακτορικής διατριβής, είδε το αυτοκίνητο στη διάβαση και ανέβασε την εικόνα εκεί, καθώς τον πονά να βλέπει ακόμα την πόλη σε τέτοιες συνθήκες. Λίγη ώρα αργότερα η δημοτική αστυνομία προς τιμήν της επενέβη… Μπράβο!» Μάλιστα....η δημοτική αστυνομία πήγε και έδωσε κλήση στο αυτοκίνητο ενός σαλτιμπάγκου που είχε παρκάρει επάνω σε διάβαση και έκλεινε και ράμπα, ανταποκρινόμενη στο αίτημα ενός ξένου που «τον πονά να βλέπει ακόμα την πόλη σε τέτοιες συνθήκες...». Προσωπικά δ