Aσκήσεις ψυχραιμίας!

Σήμερα, γυρνώντας με τον μικρό από το θερινό σχολείο είπα να κόψω δρόμο για να γλυτώσω τα φανάρια Μπότσαρη με Δελφών...

Έστριψα σε ένα μικρό δρόμο και βρέθηκα μπροστά σε έναν τύπο που ξεφόρτωνε....ΟΚ, θα μου πεις...Που είναι το πρόβλημα;;;;;

Περιμένοντας να ξεφορτώσει (δεν είχε ούτε αλάρμ αναμένα), παρατηρώ ότι δίπλα του, δίπλα μου και 2 μέτρα πιο πίσω υπήρχαν τρεις (3) θέσεις άδειες....Κοιτάω στον καθρέπτη τον μικρό στο πίσω κάθισμα και σκέπτομαι ότι πρέπει να είμαι ήρεμος.....Ήδη είχαν μαζευτεί 3-4 αυτοκίνητα από πίσω και ακούστηκαν και κάποιες κόρνες...

Αφού πέρασαν 4-5 λεπτά, τελείωσε το....download και ξεκινάει να φύγει. Φυσικά, ούτε καν έκανε τον κόπο να δει αν ενοχλεί....Λογικό.

Φεύγοντας, βλέπω ότι και μπροστά υπήρχαν άλλες δύο θέσεις...κι αυτές άδειες.....''Ψυχραιμία....'', σκέφτομαι....

Και φτάνουμε στο...κερασάκι! Λίγο πιο κάτω, στρίβει απότομα μπροστά μου - χωρίς φλας, βρε...εννοείται - και παρκάρει μπροστά σε μια ράμπα για ΑΜΕΑ....
Του κορνάρισα και φεύγοντας είπα και κάποια ''γαλλικά''....

Ρώτησα τον μικρό: '' Για πες μου ρε Αντώνη....Τι πρέπει να κάνω για να μη τους βλέπω όλους αυτούς....Δεν γίνεται αυτή η κατάσταση να πάει άλλο...Τι να κάνω;;;; Να σταματήσω να οδηγάω; Να γίνω κι εγώ έτσι και να μη με νοιάζει τίποτα;;;;;;''

''Να πας στη Γερμανία, μπαμπά.......''

Και για πες μου τώρα εσύ.....Πως το καταπολεμάς όλο αυτό;;;;; Πρέπει να κάνεις τον χαζό; Ότι δεν είδες και δεν κατάλαβες και όλα καλά; Γιατί στη τελική, ο τύπος που αφήνει το αμάξι του μπροστά στο γνωστό οινομαγειρείο της Μπότσαρη.....ε, πως να το κάνουμε....περνάει πολύ καλύτερα από εμένα και δεν τρέχει και τίποτα στη τελική....

Ε; Τι κάνεις;