Σε μια κανονική χώρα...

...όταν θα έφτιαχναν ένα καινούργιο σχολείο και θα ήμουν μαθητής, θα χαιρόμουν γιατί θα έκανα μάθημα σε ένα καινούργιο χώρο, όμορφο, καθαρό, σύγχρονο και λειτουργικό.

Αν ήμουν γονιός θα αισθανόμουν ωραία γιατί το παιδί μου θα μορφωθεί σε...ένα καινούργιο χώρο, όμορφο, καθαρό, σύγχρονο και λειτουργικό.

Αν ήμουν δάσκαλος θα είχα ένα ακόμα κίνητρο για να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου μιας και θα εργαζόμουν σε....ένα καινούργιο χώρο, όμορφο, καθαρό, σύγχρονο και λειτουργικό.

Όλα αυτά αν ζούσα σε μια...κανονική χώρα.

Επειδή όμως ζω στην Ελλάδα, δυσκολεύομαι να αισθανθώ αυτόν τον έστω μικρό και συγκρατημένο ενθουσιασμό. Μόλις πριν λίγες μέρες έβλεπα αυτό το ομολογουμένως όμορφο σχολείο (θα στεγαστεί το 5ο Γυμνάσιο - Γ. Παπανδρέου με Κριεζώτου) και σκεφτόμουν πως είναι θέμα χρόνου να γεμίσει κι αυτό από τις ''ανησυχίες'' των ηλιθίων που θα θελήσουν να αφήσουν το στίγμα της βλακείας τους επάνω στους τοίχους...

Πέρασαν μόλις μερικές μέρες.....

Το σχολείο ακόμα δεν έχει εγκαινιαστεί....Εγώ σου λέω, ότι για την ημέρα των εγκαινίων οι τοίχοι θα έχουν βαφτεί. Μετά; Ποιά θα είναι η συνέχεια;

Μήπως επιτέλους πρέπει ο δήμος Θεσσαλονίκης να κάνει κάτι γι' αυτή την ιστορία;
Δεν καταφέρομαι εναντίον των οπαδών καμμιάς ομάδας, αλλά εδώ (επανηλειμμένως) ξέρουμε ποιοί είναι και που βρίσκονται. Εκτός κι αν δεν μπορεί να γίνει τίποτα και τζάμπα καθόμαστε και συζητάμε...

Κ.Π.