Καλημέρα, καλημέρα....
Ο Ηλίας που λες, είναι ένας από τους 3-4 φίλους μου που θεωρώ
''κολλητούς'' (όχι ως προς το χρονικό διάστημα που βρισκόμαστε (λόγω
υποχρεώσεων έχει αραιώσει), αλλά ως προς τη σχέση που έχουμε μεταξύ μας
εδώ και πάρα πολλά χρόνια πλέον...).
Ο Ηλίας λοιπόν, δεν είχε την ίδια μούρλα με μένα σχετικά με τα παρκαρίσματα κτλ. Μέχρι τη προηγούμενη Κυριακή...
''Έχω αφήσει το αυτοκίνητο - μου λέει - στη ''Παύλου Μελά'', απέναντι
από τη πιάτσα ταξί. Αφού φάγαμε οικογενειακώς, πήγαμε να το πάρουμε για
να γυρίσουμε στο σπίτι....Φτάνοντας, είδαμε ότι μας είχαν κλείσει
διπλοπαρκάροντας (εννοείται ότι δεν ήταν οι μόνοι...). Μια ασημί
Mercedes που δυστυχώς δεν είχε αφημένο κάποιο χαρτάκι με αριθμό
τηλεφώνου στο παρπρίζ.
Άρχισα να κορνάρω....Τίποτα. Έχουν περάσει
ήδη 10 λεπτά, τα παιδιά στο αυτοκίνητο να αρχίσουν να γκρινιάζουν κι
εγώ να μη ξέρω τι να κάνω. Βλέπω ότι στο αυτοκίνητο από πίσω είχε κάποιο
νούμερο τηλεφώνου. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω, με τη κρυφή ελπίδα ότι
μπορεί να είναι παρέα...Ατύχησα κι εκεί. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος ήρθε
κιόλας μήπως και μπορέσει να βοηθήσει αλλά....
Έχουν περάσει ήδη
15 λεπτά...Οι ταξιτζήδες απέναντι να μου λένε να πάρω τη Τροχαία. Οι
πρώτες δύο προσπάθειες δεν καρποφόρησαν, αφού δεν το σήκωσε κανείς. Στη
τρίτη μιλάω με μια κοπέλα, της εξηγώ το τι συμβαίνει και εκείνη μου λέει
ότι θα ενημερώσει για να έρθει κάποιος από τη τροχαία. Τη ρώτησα, αν θα
έρθει και γερανός, γιατί αυτό που με ενδιαφέρει πρώτιστα είναι να φύγω.
Μου απάντησε, ότι θα πρέπει να συνεννοηθώ με τον τροχονόμο που θα
έρθει...
Έχουν περάσει ήδη 30 λεπτά....Τα νεύρα είναι πάνω από το
κεφάλι κι έχω και τους ταξιτζήδες από απέναντι να ''βρίζουν'' τον
ασυνείδητο οδηγό και να με...συμπονούν. Πέντε λεπτά αργότερα εμφανίζεται
ο τροχονόμος με μια μηχανή. Εκεί άκουσα μια εντελώς ηλίθια ερώτηση:
''Τι πρόβλημα υπάρχει;;;;''
Συγκρατήθηκα, και του έδειξα το
αυτοκίνητο....Πάει στη μηχανή για να φέρει το μπλοκάκι κλήσεων....Και
εκεί γίνεται το θαύμα.....
Εμφανίζονται δυο σιτεμένες κυρίες (δεν
μου το είπε έτσι ακριβώς, αλλά νομίζω είναι κατανοητό ότι δεν μπορούν
να γραφτούν όλα....) και ακούω τον διάλογο τους...''Το δικό σου πάει να
γράψει η Τροχαία;'' - ''Δεν νομίζω....Δεν ενοχλώ κανέναν!!!!!''
Όταν ήρθε δίπλα, είχα τέτοια νεύρα, που εκτός ότι με άκουσε όλη η
περιοχή με κράτησε ένας ταξιτζής για να μη την αρχίσω στις
μπάτσες....Βγαίνει και η γυναίκα μου και πιάνει από τον γιακά τον
τροχονόμο...''Μη τυχόν και δεν τη γράψεις, θα σε κάνω ρόμπα...''. Ο
μικρός να κλαίει στο αυτοκίνητο...Και να έχω τη φίλη της γελοίας να μου
λέει ότι....της έχουν καθυστερήσει τα ενοίκια !!!!!!!!! (το έχω
ξαναγράψει ότι έχουμε να κάνουμε με καθυστερημένους). Ο τροχονόμος να
είναι σε μια δύσκολη θέση, γιατί μαζί με αυτήν έπρεπε να γράψει και όλη
τη διπλοσειρά μέχρι τον Λευκό Πύργο....
Έχουμε φτάσει ήδη τα 40
λεπτά...Βάζει μπρος και μετακινεί το Μερτσεντέ λίγο πιο μπροστά....Εκεί,
ξέφυγα. Βγαίνω έξω και τη χτυπάω στο παράθυρο σε έξαλλη
κατάσταση...''Δε μπορεί να είσαι τόσο ηλίθια...Δεν γίνεται γ**ω τα πάντα
σου γ**ω......#@$^&*^$!@#$#$$''. Οι ταξιτζήδες από απέναντι να τη
βρίζουν και αυτοί και ο τροχονόμος απλώς να κοιτάει. Τελικά, ένα
τεταρτημόριο του εγκεφάλου δούλεψε και το πήγε ακόμα πιο
μπροστά...Βέβαια, το ότι ήταν ακόμα διπλοσειρά φαινόνταν ως κάτι πολύ
φυσιολογικό....
Φτάσαμε τα 45 λεπτά....Ξεκινώντας επιτέλους για
το σπίτι (αφου μια ωραία μέρα είχε ήδη καταστραφεί) μου λέει η γυναίκα
μου περίμενε...Κατεβαίνει κάτω και ξαναπιάνει τον τροχονόμο...''Μη
διανοηθείς και δεν της δώσεις κλήση. Έχω τραβήξει τα πάντα με το κινητό
κι έχω το νούμερο σου.''. Από το βλέμμα του κατάλαβα ότι μάλλον
αιφνιδιάστηκε από την αντίδραση της....
Αυτό που μ' ενδιέφερε ήταν να φύγω αμεσως..κι αυτό έκανα. Σε όλη τη διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα....''
Elias....Welcome back to reality!!!!
Κωνσταντίνος Πέγκος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου