Η μεγάλη ντροπή της Θεσσαλονίκης

504,1 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Μόλις 4 χιλιόμετρα από την πλατεία Αριστοτέλους, ένα τσιγάρο δρόμος από το Λευκό Πύργο και 500 μέτρα από το ολοκαίνουριο Mall. Καλώς ήρθατε στη Θεσσαλονίκη μέσω της νέας Δυτικής Εισόδου.

Από το ίδιο ακριβώς σημείο, στα δεξιά, η οδός Δάφνης και το παλιό κτίριο με τις αποθήκες της Αγροτικής Τράπεζας που για ένα διάστημα ήταν γνωστές ως “Αιολική.” Τα σχέδια για εγκατάσταση μεγάλου πολυκαταστήματος σε αυτόν το χώρο ναυάγησαν με το ξέσπασμα της κρίσης. Τις πρώτες μέρες μετά οι μεγάλες εξωτερικές επιφάνειες των αποθηκών έγιναν καμβάς κακόγουστων γκράφιτι. Στη συνέχεια οι αφόρητες συνθήκες απέτρεψαν την ολοκλήρωσή τους.

Η πρώτη εικόνα από την οδό Δάφνης, εικόνες πλήρους καταστροφής, εγκατάλειψης. Η δυσοσμία ήδη γίνεται αντιληπτή. Στο βάθος δεξιά εγκαταλελειμμένα βαγόνια του Ο.Σ.Ε. που αφού τους έβαλαν φωτιά τα λεηλάτησαν ή το αντίστροφο.

Δυτική πλευρά του κτιρίου. Τα κάθε είδους σκουπίδια ξεχειλίζουν. Η μυρωδιά της σήψης είναι έντονη. Είναι αδύνατο να σταματήσεις για πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Η δυσφορία είναι έντονη μια ημέρα που η θερμοκρασία ήταν μόλις 20 βαθμοί Κελσίου.

Από το σημείο αυτό κάποτε έφταναν το εμπορικά τρένα για να φορτώσουν, οι κατεστραμμένες ράγες έχουν καλυφθεί από τόνους σκουπιδιών και μπάζων.

Στο τεράστιο κτίριο καθώς και στον περιβάλλοντα χώρο του εκτός από τα δεκάδες αδέσποτα, τους αρουραίους κυκλοφορούν και άνθρωποι.

Εδώ και καιρό οι μεγάλες σιδερένιες πόρτες, κουφώματα, σωληνώσεις και καλωδιώσεις έχουν πάρει το δρόμο της ανακύκλωσης και οι άνθρωποι (μπορεί να είναι πάνω από εκατό) εγκαταστάθηκαν εδώ έχουν φτιάξει αυτοσχέδιες εισόδους σε αυτό που εδώ και μερικούς μήνες έχουν κάνει σπίτι τους.

Πρωινό μιας συνηθισμένης ημέρας. Νέοι άνθρωποι και κυρίως πολλά μικρά παιδιά στο “μπαλκόνι” με θέα τα βουνά των απορριμάτων που ξεχειλίζουν και απειλητικά πλησιάζουν το βανδαλισμένο κουφάρι της σύγχρονης νεοελληνικής φαβέλας

Καθημερινά ο όγκος των σκουπιδιών αυξάνει. Είναι ασύλληπτο! Κάθε είδους οχήματα αδειάζουν το φορτίο τους. Εδώ δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και η αστυνόμευση είναι ανύπαρκτη.

Πριν 3-4 χρόνια η Αγροτική Τράπεζα ξεκίνησε εργασίες περίφραξης όλου του κτιρίου. Ενας τσιμεντένιος τοίχος ύψους ενός μέτρου περικύκλωσε την εγκατάσταση. Στη συνέχεια, μετά την πώληση της Αγροτικής στην Τράπεζα Πειραιώς οι εργασίες σταμάτησαν απότομα.

Παράλληλη κίνηση στον δρόμο δίπλα στη Νέα Δυτική Είσοδο της Θεσσαλονίκης. Εδώ το βασικό όχημα είναι τα κάθε είδους καρότσια που φορτώνονται με χαρτόνια, παλιοσίδερα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να πωληθεί στις μάντρες ανακύκλωσης που υπάρχουν στην περιοχή.

Το εσωτερικό του κτιρίου έχει κατακλυστεί από σωρούς σκουπιδιών. Για μια ακόμη φορά οι οσμές είναι αποκρουστικές και συχνά ανακατεύονται με καπνούς από τις φωτιές που μπαίνουν για να αφαιρεθεί το πλαστικό από τα καλώδια τα οποία έχουν συλλεχθεί. Ο χαλκός των καλωδιώσεων προσφέρει αρκετά χρήματα. Ανάμεσα σε αυτούς τους ρυπαρούς τοίχους με χαλί τα σάπια σκουπίδια κινούνται και ζούνε άνθρωποι.

Στον τοίχο που περιμένει ματαίως την περίφραξη με συρματόπλεγμα πάνω από το ύψος τους ενός μέτρου είχαν τοποθετηθεί μεταλλικές κολώνες που έχουν αφαιρεθεί όλες και αυτές. Εύκολη λεία για ανακύκλωση μετάλλου.

Η ανεξέλεγκτη βλάστηση κρύβει τη ντροπή της πόλης. Σπάνια ο επισκέπτης της πόλης που μόλις μπαίνει στη πόλη προσέχει το θέαμα. Από την παράδοση της Νέας Δυτικής Εισόδου, το σημείο που είναι η πρώτη εντύπωση, η βιτρίνα μιας σύγχρονης πόλης, δεν έχει γίνει καμία αισθητική παρέμβαση, εκτός από μια δεντροφύτευση. Και από τις δύο πλευρές υπάρχουν μόνο ερείπια. Τα δέντρα που φυτεύτηκαν αφέθηκαν στην τύχη τους και τα μισά έχουν μαραθεί. Στη θέση τους φυτρώνουν αγριόχορτα και αγκάθια.

Εικόνα από την ανατολική πλευρά του κτιρίου, η οποία αν και σχετικά δυσπρόσιτη, ο δρόμος που οδηγεί εδώ είναι πλήρως κατεστραμμένος, επίσης μεταβλήθηκε σε μια απέραντη ανοιχτή χωματερή. Οι λακκούβες με τα στάσιμα νερά είναι μια ακόμη πηγή μόλυνσης και τα κουνούπια είναι κυριολεκτικά, μια ακόμη, τεράστια πληγή για την περιοχή.

Στοίβες με σακούλες, μπάζα κάθε λογής. Εδώ ο κάθε ασυνείδητος νοικοκύρης εναποθέτει ό,τι περίσσεψε από την ανακαίνιση του σπιτιού του.

Μέτωπο προς τα δυτικά: Η ζωή κι εδώ συνεχίζεται. Πόσο οξύμωρη είναι η εικόνα της μπουγάδας που στεγνώνει στον ήλιο μέσα σε μια χωματερή;

Τα λιγοστά υπάρχοντα ενός ενοίκου με φόντο τους μαυρισμένους τοίχους του κανιβαλισμένου κτιρίου. Τα σκουπίδια πανταχού παρόντα!

Βλέποντας αυτή την εικόνα αναρωτιέσαι: τι μπορεί να καθαρίσει ένα ανήλικο κορίτσι με μια απλή χορτάρινη σκούπα;

Η περιοχή είχε καθαριστεί πριν λίγο καιρό με δεκάδες φορτηγά και φορτωτές. Η εύκολη λύση και το το δαιμόνιο του Νεοέλληνα-δυστυχώς-επανέφεραν την προηγούμενη κατάσταση η οποία συνεχώς επιδεινώνεται.

Η είσοδος στον συγκεκριμένο δρόμο κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών που οδηγούν στο λιμάνι γίνεται με δική σας αποκλειστική ευθύνη.Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα όταν βραδιάσει, η ζωή εδώ είναι πολύ παραπάνω από επικίνδυνη.

Κοιτώντας από ψηλά. Σε λίγο και αυτά τα σίδερα θα αφαιρεθούν. Ακόμη και από από ένα ύψος η εικόνα είναι αποκαρδιωτική.

 

 

 

 

 

 

 

 

Απόστολος Καζάκος

πηγή: http://kissmygrass.gr/54242/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83/